شاخص های ارزیابی عملکرد مربیان زن والیبال ایران

هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت‌بندی شاخص‌های ارزیابی عملکرد مربیان زن والیبال ایران از دیدگاه ورزشکاران بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ورزشکاران (83 نفر) شاغل در لیگ برتر والیبال ایران (1391) بودندکه همه آنها به عنوان نمونه آماری در پژوهش حاضر شرکت کردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته حاوی 42 شاخص ارزیابی عملکرد مربیان والیبال بود که در یک مقیاس پنج ارزشی لیکرتی (از بسیارکم با نمره 1 تا بسیار زیاد با نمره 5)  قرار داشت. ضمناً 10 نفر از اساتید صاحب­نظر، مربیان و کارشناسان با سابقه والیبال روایی صوری و محتوایی ابزار را تأیید کردند و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد (94/0 =α). داده­های پژوهش نیز از تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متمایل، آزمون فریدمن و آزمون تعقیبی ویل کاکسون در سطح معنی‌داری 05/0 p≤ استفاده گردید. پس از تحلیل عاملی داده­ها از 42 شاخص ارزیابی عملکرد، یک شاخص حذف و 41 شاخص در هفت عامل به نام مهارت‌های فنی، مهارت‌های تاکتیکی، روابط حرفه‌ای، مدیریت تیم، عامل مهارت‌های روان‌شناختی، عامل مهارت‌های اجتماعی - ارتباطی و عامل تجربه و سابقه ورزشی قرار گرفت که به ترتیب مهم‌ترین عوامل ارزیابی عملکرد مربیان زن والیبال ایران شناخته شدند. ضمناً بین اولویت اکثر عوامل ارزیابی عملکرد مربیان تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0≥p). بنابراین با توجه به اولویت بالای عامل مهارت‌های فنی و مهارت‌های تاکتیکی، کارشناسان و مدیران ورزشی باید بیشتر به شایستگی‌های فنی و تاکتیکی مربیان زن برای رشد و توسعه سریع‌ ورزش والیبال بانوان تمرکز کنند.